De polytheïstische religie heeft zich altijd ingespannen om het status quo te legitimeren en te verdedigen. Daarvoor gebruikte ze verschillende vormen van metafysisch geloof. Mensen moeten geloven in goden, in de verrijzenis, in de hemel. Op die manier wordt het geloof in een goed leven in het hiernamaals gebruikt om het status quo te legitimeren. Iedere vorm van vertrouwen in het ongeziene, alle mogelijke religieuze principes worden erdoor verdraaid.
In naam van de religie, moeten mensen geloven dat “De wereld waarin jullie nu moeten leven is precies zoals hij moet zijn. Het is een manifestatie van de Goddelijke Wil. Het is het lot.”
Het lot, zoals we dat vandaag begrijpen, is een overblijfsel uit de tijd van Mu’awiyah. De geschiedenis toont duidelijk dat geloof in het lot of in voorbestemdheid door de Umayaden in de religie werd binnengesmokkeld. Doordat ze in voorbestemdheid geloofde, werden Moslims ervan weerhouden om hun verantwoordelijkheid op te nemen en actie te voeren of kritiek te geven. Geloof in voorbestemming betekent alles aanvaarden wat er is en wat er nog zal gebeuren.
Zij die zeiden dat religie ontstaan is uit angst en uit verdoving, dat het beknottend en verstikkend is, een overblijfsel uit de feodale tijden, spraken de waarheid. Hun beweringen worden steeds opnieuw bevestigd wanneer we naar de geschiedenis kijken. Maar toch hebben ze blijkbaar niet veel begrepen van geschiedenis en nog minder van religie.
Wie het verleden bestudeert, ziet dat de kerntaak van religie, gedurende heel de geschiedenis, precies was om de polytheïstische religie van de het status quo te laten voortbestaan. Dat kan rechtstreeks door een vorm van polytheïsme op te leggen als dominante religie. Het kan ook onrechtstreeks door de naam en het uiterlijk van monotheïsme over te nemen.
(…)
De uitspraken uit de negentiende eeuw, dat religie “de opium van het volk” is en dat religie “mensen gedwee hun miserabel lot in deze wrede wereld laat aanvaarden in de hoop op een goed leven na de dood”, zijn correct. Het is de opium van het volk wanneer mensen geloven dat alles wat gebeurt de wil van God is. Wie dat gelooft, gelooft ook dat iedere poging om de situatie te veranderen en het leven van de mensen te verbeteren een opstand is tegen die wil van God. Dat is inderdaad een vorm van verdovende opium.
(uit “Religie versus Religie”)